Historiek

Huize Levensruimte werd in 1967 opgericht door pater Guido De Groot, norbertijn van de Abdij van Averbode.

Uit de vele gesprekken en contacten met zorgverleners uit de sector bleek dat er op dat moment veel behoefte was aan ‘tehuizen met een familiaal karakter’. Een echtpaar dat pater De Groot al jaren kende, werd het eerste inwonende gezin in een gehuurde villa te Averbode.

Ondertussen brachten de relaties die pater De Groot had opgebouwd hem in de mogelijkheid om een nieuwbouw te zetten. Enkele jaren later stonden drie ‘homes’ en een centraal gebouw in de ‘Heidestraat’ (nu Pater De Grootstraat).

Huize Levensruimte bracht een totaal nieuwe visie in de opvang van ‘sociaal gehandicapte jongeren’. Broers en zussen, kinderen van enkele maanden tot zelfs 18 jaar en ouder konden samen blijven in hetzelfde (inwonende) gezin. De warme familiale sfeer, het huiselijke karakter, organisatorisch en administratief deskundig ondersteund, maakten van Huize Levensruimte een totaal nieuw opvoedingssysteem.

Begin de jaren ‘80

het familiale systeem werd aangevuld met opvang van pubers en adolescenten in 2 leefgroepen, waarvan één van beide uitgroeide tot het huidige trainingscentrum voor kamerbewoning (TCK).

Van een familiaal systeem met inwonende echtparen is de voorziening rond de eeuwwisseling geleidelijk aan overgeschakeld naar een leefgroepwerking, die waargemaakt wordt door een team van niet-inwonende begeleiders en naar een zeer actieve vorm van gezinsgericht werken.

Laatste decennia

De hulpverlening kende aan gezinnen in een problematische opvoedingssituatie een enorme evolutie naar ambulante en mobiele werkvormen. Hulpverlening in het gezin kwam meer en meer op de voorgrond te staan. Men zag niet enkel de opmars van de thuisbegeleidingsdiensten. Ook in de residentiële settings volgde men deze evolutie en werden de gezinnen steeds meer in de hulpverlening en bij het leefgroepgebeuren betrokken.

Deze evoluties worden gekenmerkt door een sterk geloof in de positieve krachten van het gezin en/of de context. Begrippen zoals emancipatie, participatie en gedeelde opvoedingsverantwoordelijkheid zijn hier niet vreemd aan. Het subsidiariteitprincipe vormt de regel: de jongere en zijn gezin moeten de minst ingrijpende hulpverlening, die effectief is, krijgen.

2012 & 2013

Vanuit deze evoluties startte Huize Levensruimte in 2012 een thuisbegeleidingsdienst op en verankerden we in 2013 de residentiële gezinsbegeleiding in de reguliere werking van onze organisatie.

Door de verbinding van deze (nieuwe) initiatieven met de bestaande leefgroepen trachten we het mogelijk te maken om vlot te schakelen tussen verschillende werkvormen en een aanbod op maat binnen onze voorziening te bieden. Een voorziening die kan differentiëren in doelgroep zodat we, waar nodig, de veiligheid en zorg kunnen verzekeren en, waar wenselijk, werken aan de pedagogische vaardigheden en interacties in het gezin.

Nieuwbouw

Er werd beslist de oude gebouwen te vervangen door een nieuwbouw. In 2014 werd een nieuw gebouw geplaatst waarin de drie leefgroepen ondergebracht werden. Vervolgens werd in 2018 een losstaand gebouw gezet waar de administratieve diensten en RGB ondergebracht werden.