Ouders

Ouders aan het woord

Huize Levensruimte bestaat al meer dan 45 jaar. In al die jaren zijn er heel wat ouders zoals jullie door ons begeleid. We hebben enkelen gevraagd wat zij van Huize Levensruimte vinden of gevonden hebben …  Lees jij mee?

Hallo Huize Levensruimte,

Bij deze wou ik even laten weten hoe blij ik ben met jullie hulp de afgelopen jaren.

Na vele hulpverleners en begeleidingen kwam ik uiteindelijk bij jullie terecht. Eerst dacht ik dit gaat weer niks worden, maar nu na 2 jaar kan ik alleen maar zeggen dat ik blij ben dat ik jullie heb en heel veel hulp krijg van jullie. Vooral het overleg tussen begeleiding en ouders is heel belangrijk en er wordt ook naar ons geluisterd als we niet akkoord zijn.

Ik heb heel diep gezeten en zag geen uitweg meer tot jullie er waren. Met vallen en opstaan staan we terug beetje sterker in onze schoenen en het kan alleen maar beter gaan. Ik heb reeds veel bijgeleerd door de vele tips die jullie geven en bij problemen kan ik nog steeds bij jullie terecht.

Bij deze heel hartelijk bedankt voor alle hulp en leuke momenten die jullie mij en mijn kids al hebben bezorgd. Dit is onbetaalbaar. Jullie zetten jullie allemaal in om een gezin erdoor te helpen en zijn steeds paraat.

Dank u, dank u, dank u

Ik was heel kwaad dat ik in het project zat. Het was als een gevang voor mij, een godvergeten gat. Kwaad dat de papa’s kunnen gaan en staan waar ze willen, en dat ik, als moeder, er alleen voor stond.

Toch zeg ik nu nog dat Averbode mijn familie is.

Mijn dochter vond het ook leuk in de leefgroep.

Ik ben met alles heel content, behalve met de lijstjes.

De mensen bedoelen het goed.

Soms is het toch moeilijk om, vooral na een vakantie, terug naar het project te komen.

Als moeder voel ik kwaadheid. Op sommige momenten houden ze zich niet aan de afspraken; soms denken ze beter tweemaal na over wat ze beslissen. En de ouders worden niet altijd betrokken bij de beslissingen over hun kinderen. De leefgroep wil ook niet altijd luisteren naar oplossingen die de ouders zelf aanbrengen.

Chapeau voor de mensen, de opvoeders, die het doen. De andere kinderen opvoeden en hun eigen kinderen in de opvang laten.  Ik heb het zelf ook meegemaakt en heb er respect voor.

Je moedergevoel is voor een deel weg.

Je bent thuis in een leeg huis. Je voelt je eenzaam. Je voelt je machteloos! Er is veel onbegrip, je wordt door het gerecht als een dossier gezien, i.p.v. als een mens.

Er is een verschil tussen de regels in de leefgroep en de regels thuis. Dit is verwarrend voor de kinderen.

Ik ben content met de oudergroep. Je kunt je ervaringen delen met andere ouders en zo proberen je problemen zelf op te lossen.

Een glimlach op ieders gezicht … meer moet dat niet zijn!